انسان برای سفر به ماه نیاز دارد تا شرایط حیات برای آن مهیا باشد و در غیر این صورت نخواهد توانست دوام بیاورد.
علت وجود یخ در ماه آتشفشان های باستانی هستند، میلیاردها سال پیش، مجموعهای از فورانهای آتشفشانی روی ماه رخ داد و صدها هزار مایل مربع از سطح این کره را در گدازهای داغ پوشانید. در طول اعصار، آن گدازه، لکههای تیره یا ماریا را ایجاد کرد که ظاهر امروزی ماه را به آن میبخشد.
تحقیقات جدید از CU Boulder نشان میدهد که آتشفشانها ممکن است تأثیر ماندگار دیگری بر سطح ماه بگذارند: صفحات یخی که در قطبهای ماه نقطهگذاری شدهاند و در برخی مکانها میتوانند دهها یا حتی صدها فوت ضخامت داشته باشند.
اندرو ویلکوسکی، نویسنده اصلی مطالعه جدید و دانشجوی فارغالتحصیل در گروه علوم اخترفیزیک و سیاره (APS) و آزمایشگاه فیزیک جو و فضایی، گفت: «ما آن را به عنوان یخبندان روی ماه تصور می کنیم که در طول زمان ایجاد شده است. (LASP) در CU Boulder.
او و همکارانش یافته های خود را در این ماه در مجله علوم سیاره ای منتشر کردند.محققان از شبیهسازیها یا مدلهای رایانهای استفاده کردند تا مدتها قبل از پیدایش حیات پیچیده روی زمین، شرایط را در ماه بازسازی کنند. آنها کشف کردند که آتشفشانهای قمر باستانی مقادیر زیادی بخار آب به بیرون پرتاب میکنند که سپس روی سطح مینشیند و ذخیرههایی از یخ را تشکیل میدهد که ممکن است هنوز در دهانههای ماه پنهان باشند. اگر انسانهایی در آن زمان زنده بودند، حتی ممکن بود تکهای از آن یخبندان را در نزدیکی مرز بین روز و شب روی سطح ماه دیده باشند.
پل هاین یکی از نویسندگان این مطالعه گفت که این یک جایزه بالقوه برای کاوشگران آینده ماه است که برای نوشیدن و پردازش به سوخت موشک نیاز دارند. هاین، استادیار در APS و LASP میگوید: «این امکان وجود دارد که در ۵ یا ۱۰ متر زیر سطح، صفحات بزرگ یخی داشته باشید.
برای کشف این موضوع، این دو و مارگارت لندیس، یکی از همکاران تحقیقاتی در LASP، تصمیم گرفتند تا میلیاردها سال پیش خود را بر روی سطح ماه قرار دهند.
این تیم از تخمینهایی استفاده کرد که در اوج خود، ماه به طور متوسط هر ۲۲۰۰۰ سال یک فوران را تجربه میکرد. محققان سپس نحوه چرخش گازهای آتشفشانی در اطراف ماه را پیگیری کردند و در طول زمان به فضا فرار کردند. و آنها کشف کردند که شرایط ممکن است یخ زده باشد.
بر اساس برآوردهای این گروه، تقریباً ۴۱ درصد از آب آتشفشان ها ممکن است به صورت یخ بر روی ماه متراکم شده باشد. ویلکوسکی گفت: “جوها در حدود ۱۰۰۰ سال فرار کردند، بنابراین زمان زیادی برای تشکیل یخ وجود داشت.”
در واقع ممکن است آنقدر یخ روی ماه وجود داشته باشد که میتوانستید درخشش یخ و کلاهکهای ضخیم قطبی را از زمین مشاهده کنید. این گروه محاسبه کردند که حدود ۱۸ کوادریلیون پوند آب آتشفشانی می تواند در آن دوره به صورت یخ متراکم شده باشد. این مقدار بیشتر از آب موجود در دریاچه میشیگان است. و تحقیقات نشان می دهد که بسیاری از آن آب ماه ممکن است هنوز هم وجود داشته باشد.
با این حال، این تکههای یخ فضایی لزوماً به راحتی یافت نمیشوند. بیشتر این یخ احتمالاً در نزدیکی قطب های ماه جمع شده است و ممکن است زیر چندین فوت غبار ماه یا سنگ سنگی مدفون شده باشد.