یافتن منشا سیگنال دریافتی از سوی موجودات فرازمینی مشخص شد

به تازگی یکی از یوتیوبرها تصمیم گرفته منشا سیگنال دریافتی در سال ۱۹۷۷ توسط تلسکوپ SETi که به عنوان سیگنال Wow شناخته می شود را یافت.

یافتن منشا سیگنال دریافتی از سوی موجودات فرازمینی مشخص شد، محققان ممکن است منبع پخش فرضی مشهور بیگانه را که نزدیک به نیم قرن پیش کشف شده بود، مشخص کرده باشند.

برجسته و هنوز مرموز Wow! سیگنالی که برای مدت کوتاهی در یک تلسکوپ رادیویی در شب ۱۵ اوت ۱۹۷۷ به صدا درآمد، ممکن است از ستاره ای شبیه به خورشید که در فاصله ۱۸۰۰ سال نوری از ما در صورت فلکی قوس قرار دارد آمده باشد.

آلبرتو کابالرو، یک ستاره شناس آماتور، به لایو ساینس گفت: “سیگنال Wow! بهترین سیگنال رادیویی کاندید SETI است که ما با تلسکوپ های خود دریافت کرده ایم.” به گفته ناسا، SETI یا جستجوی هوش فرازمینی، زمینه‌ای است که از اواسط قرن بیستم به پیام‌های احتمالی موجودات تکنولوژیکی ماورایی گوش می‌دهد.

در حین جستجوی SETI در تلسکوپ گوش بزرگ دانشگاه ایالتی اوهایو، Wow! سیگنال فوق العاده قوی اما بسیار کوتاه بود و طبق گزارشی که توسط کاشف آن نوشته شد، تنها ۱ دقیقه و ۱۲ ثانیه طول کشید.

با دیدن پرینت یک سیگنال غیرعادی، اِهمان خط خطی کرد “وای!” در صفحه، با دادن نام رویداد. تلسکوپ Big Ear که اکنون تخریب شده است به دنبال پیام هایی در باند فرکانس الکترومغناطیسی ۱۴۲۰.۴۰۵۶ مگاهرتز بود که توسط عنصر هیدروژن تولید می شود.

از آنجایی که هیدروژن فراوان ترین عنصر در جهان است، منطق خوبی در حدس زدن این موضوع وجود دارد که یک تمدن هوشمند در کهکشان راه شیری ما که مایل به جلب توجه به سمت خود است، ممکن است یک سیگنال باریک باریک قوی در فرکانس یا نزدیک به فرکانس خط هیدروژن خنثی پخش کند. احمان در گزارش سالگرد خود نوشت.

محققان از آن زمان به طور مکرر به دنبال مواردی هستند که از همان مکان سرچشمه می گیرند، اما بر اساس تاریخچه انجمن نجوم آمریکا (در برگه جدید باز می شود) خالی پیدا کردند. عجب! کابالرو به لایو ساینس گفت که سیگنال به احتمال زیاد از نوعی رویداد طبیعی است و نه بیگانگان، اگرچه ستاره شناسان منشا احتمالی کمی مانند یک دنباله دار در حال عبور را رد کرده اند.

با این حال، کابالرو خاطرنشان کرد که در تلاش‌های نادر ما برای سلام کردن به E.T.، انسان‌ها عمدتاً برنامه‌های یکباره پخش می‌کنند، مانند پیام Arecibo که در سال ۱۹۷۴ به سمت خوشه ستاره‌ای کروی M13 ارسال شد. وای! او افزود که سیگنال ممکن است چیزی مشابه بوده باشد.

با دانستن اینکه دو گیرنده تلسکوپ گوش بزرگ در شب عجب به سمت صورت فلکی قوس اشاره می کنند! سیگنال، کابالرو تصمیم گرفت فهرستی از ستارگان ماهواره گایا آژانس فضایی اروپا را جستجو کند تا نامزدهای احتمالی را جستجو کند.

او گفت: «به طور خاص یک ستاره شبیه به خورشید پیدا کردم، یک شی با نام 2MASS 19281982-2640123 در فاصله حدود ۱۸۰۰ سال نوری از ما که دارای دما، قطر و درخشندگی تقریباً یکسان با همدم ستاره ای خودمان است. یافته های کابالرو در ۶ می در مجله بین المللی اختربیولوژی ظاهر شد.

در حالی که موجودات زنده ممکن است در محیط‌های مختلف اطراف ستارگان کاملاً متفاوت با محیط‌های ما وجود داشته باشند، او تصمیم گرفت بر روی ستاره‌های خورشیدمانند تمرکز کند زیرا «ما به دنبال حیاتی هستیم که می‌دانیم». با توجه به نتایجش، او فکر می‌کند «می‌تواند ایده خوبی باشد که را برای سیارات قابل سکونت، و حتی تمدن‌ها جستجو کنیم».

ربکا شاربونو، مورخی که SETI را در مرکز اخترفیزیک هاروارد-اسمیتسونیان مطالعه می کند و در این زمینه نقشی نداشته است، می گوید: «فکر می کنم این کار کاملاً ارزش انجام دادن دارد، زیرا می خواهیم ابزارهایمان را در جهت چیزهایی که فکر می کنیم جالب هستند، نشان دهیم. کار، به Live Science گفت. او افزود: “میلیاردها ستاره در کهکشان وجود دارد، و ما باید راهی برای محدود کردن آنها بیابیم.”

Charbonneau گفت که انسان ها تنها یک نقطه داده دارند، خود ما، زمانی که بیگانگان چه نوع فناوری ممکن است داشته باشند یا چگونه ممکن است از آن فناوری استفاده کنند. مفهوم SETI خود در اواسط قرن بیستم ظاهر شد، اندکی پس از آنکه ارتش‌ها در سراسر جهان پیام‌هایی را با استفاده از ابزارهای الکترومغناطیسی قدرتمند پخش کردند.

شاربونو گفت: «فکر نمی‌کنم این تصادفی باشد که نقطه‌ای در تاریخ بشر که در آن شروع به ارسال سیگنال‌های هوشمند در فضا می‌کنیم، همان نقطه‌ای در تاریخ است که در آن ایده به دنبال سیگنال‌های هوشمند از فضا می‌شویم».