به تازگی فضاپیمای وویجر ۱ ناسا که در سفر میان ستاره ای خود خارج از منظومه شمسی قرار دارد، داده های عجیبی ارسال کرده که دانشمندان را ناسا را متعجب کرد.
غافل گیری دانشمندان ناسا با ارسال داده عجیب توسط فضاپیمای وویجر ۱، کاوشگر ۴۵ ساله ای که بیش از هر جسم ساخته شده دیگری به فضا رفته است – راز منحصر به فردی را برای ناسا به نمایش می گذارد. آزمایشگاه رانش جت ناسا (JPL) فاش کرده است که وویجر ۱ داده های دورسنجی “نامعتبر” را ارسال می کند. طبق یک پست خبری ناسا JPL، فضاپیما در غیر این صورت به طور عادی عمل می کند، داده هایی را که قرار است دریافت کند و دستورات را از زمین دریافت و اجرا می کند، اما در حال ارسال “خوانش های مرموز از سیستم بیان و کنترل نگرش کاوشگر (AACS)” است. خوانش‌ها و داده‌ها منعکس‌کننده اتفاقاتی نیست که در کشتی اتفاق می‌افتد.
برای ماموریت وویجر ۱ حیاتی است. جهت گیری فضاپیما و در نتیجه آنتن مورد استفاده برای ارتباط با زمین را کنترل می کند. ناسا JPL در همان اعلامیه اضافه کرد: “به نظر می رسد داده ها به صورت تصادفی تولید شده اند یا وضعیت احتمالی AACS را منعکس نمی کنند.” وویجر ۱ ۱۴.۴۷ میلیارد مایل از زمین فاصله دارد و در هر ساعت ۳۸۰۰۰ مایل اضافی را در حالی که در فضای بین ستاره ای فراتر از منظومه شمسی حرکت می کند، می گذراند.
در طول ماموریت، ۶ وسیله از ۱۰ ابزار وویجر ۱، در صفحه وضعیت وویجر ناسا، خاموش شده است. ناسا توضیح می دهد که خوشبختانه، بی نظمی AACS سیستم های حفاظت از خطای Voyager 1 و در نتیجه “حالت ایمن” را فعال نکرده است. سیگنال فضاپیما نیز ضعیف نشده است و آنتن آن همچنان به سمت زمین است. مهندسان اکنون در حال بررسی داده‌های نامعتبر هستند تا بفهمند که آیا نقص از AACS یا سیستم دیگری در فضاپیما منشأ گرفته است. JPL تصریح کرد که شدت موضوع به طور کامل درک نشده است و همچنین نمی داند که آیا این ماموریت تحت تأثیر قرار خواهد گرفت یا خیر.
معمایی مانند این به نوعی برای دوره در این مرحله یکسان است. سوزان داد، مدیر پروژه وویجر ۱ و ۲ گفت. هر دوی این فضاپیما تقریباً ۴۵ سال سن دارند، که بسیار فراتر از آن چیزی است که برنامه ریزان مأموریت پیش بینی کرده بودند. اما من فکر می کنم اگر راهی برای حل این مشکل با AACS وجود داشته باشد، تیم ما آن را پیدا خواهد کرد.”
هر سال که می گذرد، وویجر ۱ حدود ۴ وات از کل برق را از دست می دهد. نیرویی که تولید می کند در گذشته، ناسا چندین سیستم، زیرسیستم و حتی بخاری را خاموش کرد تا انرژی را برای اجزای مهم‌تر حفظ کند. مهندسان JPL باید با این منبع تغذیه محدود، ناهنجاری AACS را برطرف کنند. هنگامی که ناسا با این نوع مشکل در فضاپیماهای دور روبرو می شود، تیم وویجر برای حل آن از طریق به روز رسانی نرم افزار یا استقرار سیستم های اضافی تلاش می کند.
در سال ۲۰۱۷، وویجر ۱ رانشگرهای اولیه خود را به دلیل تخریب از دست داد و تیم را بر آن داشت که به پیشرانه های پشتیبان فضاپیما روی بیاورند که با وجود غیرفعال بودن بیش از ۳۷ سال شلیک کردند. وقتی به‌روزرسانی‌های نرم‌افزاری یا سیستم‌های اضافی کار را انجام نمی‌دهند، ناسا حتی خلاق‌تر می‌شود و یاد می‌گیرد که خود را با این ناهنجاری تطبیق دهد – کاری که اگر نتواند علت این مشکل را با AACS وویجر ۱ کشف کند، ممکن است لازم باشد انجام دهد.
