کشف ستاره ای جدید منجر به ثبت رکوردی جدید برای تلسکوپ فضایی هابل شده است. هابل توانسته یکی از دورترین مرزها را به ما نشان دهد که به نظر می رسد دورترین ستاره ای است که تا به امروز دیده شده.
نقطه مبهم نور معروف به ایرندل (Earendel) که تخمین زده می شود تنها ۹۰۰ میلیون سال پس از انفجار بزرگ یا بیگ بنگ تشکیل شده، مشاهده جدید تلسکوپ فضایی هابل است. ستاره شناسان در شماره این هفته ژورنال نیچر گزارش دادند که ۱۲.۹ میلیارد سال طول کشیده تا نور این ستاره به زمین برسد! این فاصله بیش از رکورد قبلی هابل برای یک ستاره منفرد است؛ ستاره ای که مربوط به زمانی است که جهان ۴ میلیارد سال سن داشته.
این گزارش که به تازگی منتشر شده، منجر به ثبت رکوردی جدید برای تلسکوپ فضایی هابل شده و با هشدارهایی همراه بوده است. اول از همه، ما در اینجا در مورد یک ستاره به جای خوشه های ستاره ای یا کهکشان ها صحبت می کنیم. هابل انبوهی از ستارگان را دیده که مربوط به زمان های دورتر است.
برایان ولش، اخترشناس دانشگاه جانز هاپکینز، نویسنده اصلی این مقاله، امروز در بیانیه‌ای گفت: “معمولاً در این فواصل، کل کهکشان‌ها مانند لکه‌های کوچک همراه با نور میلیون‌ها ستاره که با هم ترکیب می‌شوند به نظر می‌رسند. کهکشان میزبان این ستاره توسط عدسی گرانشی بزرگنمایی و اعوجاج شده و به هلالی دراز تبدیل شده است که ما آن را طلوع خورشید نامیدیم.”
با نگاهی دقیق به قوس، چندین نقطه روشن نمایان شد اما ویژگی‌های نوری که از Earendel می‌آید به یک انتقال قرمز زیاد اشاره می‌کند که به فاصله بسیار زیاد ترجمه می‌شود. هر چه انتقال به سرخ بالاتر باشد منبع نور سریعتر از ما در جهانی که به سرعت در حال انبساط است دور می شود.
این مشاهدات به عنوان بخشی از برنامه هابل معروف به بررسی خوشه ای لنز یونیزه یا RELICS که توسط یکی از نویسندگان مطالعه، دن کو در موسسه علمی تلسکوپ فضایی رهبری می شود، انجام شد. ستاره شناسان RELICS از عدسی گرانشی استفاده کردند، پدیده ای عجیب که در آن یک جرم عظیم مانند یک خوشه کهکشانی خم می شود و نوری را که از اجرام دورتر می آید متمرکز می کند. اثر عدسی منجر به بزرگنمایی تصاویر قوس مانند از ستاره ها، خوشه ها و کهکشان ها می شود.
ستاره شناسان به این نتیجه رسیدند که احتمال اینکه ایرندل یک منظومه ستاره ای منفرد باشد بسیار بیشتر از یک خوشه ستاره ای است. ولش گفت: “ما در ابتدا این کشف را باور نکردیم زیرا بسیار دورتر از دورترین ستاره قبلی با بالاترین انتقال به سرخ بود.”
تیم تحقیقاتی تخمین می زند که Earendel حداقل ۵۰ برابر جرم خورشید ما است و میلیون ها برابر بیشتر نور منتشر می کند. با این حال بسیاری از رازها باقی مانده که باید حل شوند. به عنوان مثال، آیا ارندل واقعاً یک ستاره است یا در واقع یک منظومه چند ستاره ای است؟ و آیا حاوی همان موادی است که ستاره های نزدیکتر از آن ساخته شده اند؟
اگر Earendel فقط حاوی عناصر اولیه هیدروژن و هلیم باشد، ممکن است اولین نمونه شناخته شده از اولین نسل از ستارگانی باشد که پس از انفجار بزرگ متولد شده اند. حل چنین معماهایی فراتر از توانایی تلسکوپ فضایی هابل ۳۲ ساله است، اما تلسکوپ فضایی جیمز وب که اخیراً به فضا پرتاب شده است، می تواند این معما را حل کند. با استفاده از وب، ما می توانیم ستاره بودن Earendel را تایید و روشنایی دمای آن را اندازه گیری کنیم.
