یک مطالعه جدید نشان می دهد که برخوردهای مکرر شهاب سنگ به سطح سیاره سرخ، ۳۰ میلیون سال بیشتر از آنچه تصور می شد رخ داده؛ بنابراین می توان گفت که وجود حیات اولیه در مریخ با مشکل شهاب سنگ مواجه شده است.
شانس وجود حیات اولیه در مریخ ممکن است توسط شهاب سنگ ها کاهش یافته باشد. یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که یک دوره بارش سنگین شهاب سنگ ها در سیاره سرخ (و سایر نقاط منظومه شمسی) ۳۰ میلیون سال بیشتر از آنچه تصور می‌شد ادامه داشته است.
مطالعات مربوط به بمباران سنگین شهاب سنگ ها، پیامدهایی برای ظهور حیات بر روی زمین نیز دارد. مطالعه جدید عمدتاً بر اساس یک شهاب سنگ معروف به شمال غربی آفریقا (NWA) 7034، با نام مستعار “زیبایی سیاه” است. این شهاب سنگ شامل بخشی از پوسته باستانی مریخ در دوره در نظر گرفته شده برای مطالعه است که نزدیک به ۴.۵ میلیارد سال عمر دارد.
با نگاهی تازه به این شهاب سنگ (برای اولین بار در سال ۲۰۱۳ یافت شد) نشانه هایی از آسیب بسیار شدید در هنگام برخورد آن مشاهده شد. نماینده چنین برخورد شدیدی عنصری به نام زیرکن است که تنها در هنگام بزرگترین و قوی ترین برخورد شهاب سنگ رخ می دهد.
نوع آسیبی که در مریخ ثبت شده، در بزرگترین برخورد روی زمین از جمله موردی در مکزیک که دایناسورها را کشت و همچنین در ماه، گزارش شده است اما در گذشته موردی در مریخ یافت نشده بود.
شهاب سنگ معروف به زیبایی سیاه، قدمتی در حدود ۴.۴۵ میلیارد سال دارد که پیامدهای بزرگتری از ظهور حیات در مریخ دارد. پیش از این، اکثر مطالعات نشان می‌داد که برخورد شهاب‌سنگ‌های بزرگ در مریخ ۳۰ میلیون سال قبل از آن دوره یا تقریباً ۴.۸۵ میلیارد سال پیش متوقف شده است.
شرایط ابتدایی سیاره سرخ، محیطی گرم تر و مرطوب تر همراه با جوی ضخیم در نظر گرفته می شد که ممکن بود شرایط مناسبی برای وجود حیات اولیه در مریخ باشد. با این حال در طی اعصار متوالی، سیاره سرخ بیشتر اتمسفر خود را از دست داد و به شکل امروزی خود درآمد.
امروزه، بررسی وجود آب در مریخ و میزان آب موجود در سطح یا زیر سطح این سیاره به شدت مورد بحث است. برای مثال، مطالعه‌ای که چند هفته پیش منتشر شد نشان می‌دهد که ادعای وجود یک ذخیره‌گاه آب زیرزمینی در قطب مریخ ممکن است فقط سنگ آتشفشانی باشد. در همین حال، یک مطالعه مستقل از تصاویر مدارگرد شناسایی مریخ ناسا نشان می دهد که آب ممکن است بیش از آنچه قبلاً پیشنهاد شده بود روی سطح باقی مانده باشد.
آب همواره یکی از معیارهایی اصلی به شمار می آید که که نشان دهنده وجود یک محیط سازگار با حیات است اما شهاب سنگ ها نیز دارای اهمیت ویژه ای هستند. اگر یک منطقه به طور مداوم توسط سنگ های فضایی کوبیده شود، نقطه پایدار کمتری برای باقی ماندن میکروب ها و سایر اشکال اولیه حیات فراهم می کند.
آرون کاوسی، یکی از نویسندگان و دانشمندان سیاره‌شناسی گفت: مطالعات قبلی بر روی وجود زیرکن در شهاب‌سنگ‌های مریخ نشان می‌داد که شرایط مناسب برای زندگی ممکن است تا ۴.۲ میلیارد سال پیش بر اساس عدم آسیب قطعی شوک وجود داشته باشد.
مریخ پس از این زمان در معرض بمباران شهاب سنگ ها، در مقیاسی که باعث انقراض دسته جمعی در زمین می شود، باقی ماند. وجود عنصر زیرکن که به آن اشاره شد، شواهدی از چنین برخوردهایی ارائه می دهد و این احتمال را برجسته می کند که وجود حیات اولیه در مریخ ممکن است دیرتر از آنچه قبلا تصور می شد رخ داده باشد. با شواهدی مبنی بر وجود آب مایع در مریخ، می توان گفت این احتمال به ۳.۹ تا ۳.۷ میلیارد سال پیش باز می گردد.
