اگر مانند سناریو “به بالا نگاه نکن” شهاب سنگی به وسعت ۱۰ کیلومتر در حال حرکت به سمت زمین و برخورد با ما در شش ماه بعد باشد،کاری از ما بر خواهد آمد؟ آیا فناوری لازم برای مقابله با شهاب سنگ را داریم؟
سناریو این فیلم بسیاری را به این فکر واداشته است که آیا ما امروز منابع و فناوری لازم را برای جلوگیری از چنین فاجعه ای در اختیار داریم؟
فناوری لازم برای مقابله با شهاب سنگ
فیلیپ لوبین و الکس کوهن، محققان دانشگاه کالیفرنیا سانتا باربارا، در مقاله خود که این هفته منتشر شد، نوشتند: «ما نشان می‌دهیم که بشریت از یک آستانه تکنولوژیک عبور کرده است تا ما را از «رفتن به راه دایناسورها» باز دارد. ما نشان می‌دهیم مقابله با یک شهاب سنگ با استفاده از فناوری موجود، حتی با مقیاس زمانی کوتاه ۶ ماهه، قابل تصور است. در ضمن دایناسورها هرگز در کلاس فیزیک شرکت نکردند و بودجه ای برای دفاع سیاره ای در اختیار نداشتند!”
این مقاله جدید به چندین روش مختلف برای منحرف کردن یک سیارک اشاره کرده است اما آنها عمدتاً بر روی به کار گذاشتن مواد منفجره با استفاده از نفوذ کننده هایی در سطح سیارک تمرکز دارند.
موثرترین روش برای مقابله با شهاب سنگ
به نظر آنها مؤثرترین روش پودر کردن با استفاده از وسایل انفجاری هسته ای کوچک در نفوذگرها است. همراه با تکنولوژی هایی مانند سیستم پرتاب فضایی ناسا (SLS) یا کشتی فضایی اسپیس ایکس (با سوخت گیری در مدار) که به زودی محقق می شوند، رفع خطر این تهدید ممکن به نظر می رسد.
این روش یک سیارک را به طور کامل از بین نمیبرد زیرا برای سیارکی با آن اندازه تقریبا غیرممکن است. اما بخشی از سطح سیارک را تبخیر و نیروی رانش انفجاری و تغییر سرعت لازم را ایجاد می‌کند. این امر مسیر سیارک را تغییر می دهد و به احتمال فراوان مسیر آن را از برخورد به سیاره ما منحرف کند.
این موضوع که امروزه آیا فناوری لازم برای مقابله با شهاب سنگی مانند فیلم به بالا نگاه نکن را در اختیار داریم، بسیار بحث برانگیز نیست. ما این موضوع را با یکی از فضانوردان ناسا بحث کرده ایم. او تاکید کرده است که فناوری مورد نیاز برای منحرف کردن یک سیارک امروزه وجود دارد.
او گفت: «ما مجبور نیستیم وارد یک برنامه توسعه فناوری بزرگ شویم تا بتوانیم بیشتر سیارک‌هایی را که تهدیدی برای برخورد هستند منحرف کنیم. با این حال این فناوری در یک طراحی سیستم قرار نگرفته و مورد آزمایش واقع نشده است تا نشان دهد که در عمل توانایی منحرف کردن یک شهاب سنگ را دارد.”
در اواخر سال گذشته، ناسا آزمایش تغییر جهت دوگانه سیارک (DART) را که اولین مأموریت آزمایشی دفاع سیاره‌ای است، راه‌اندازی کرد. در این آزمایش یک فضاپیما می تواند به طور مستقل به سمت یک سیارک نسبتا کوچک حرکت کرده و یک ضربه جنبشی به آن وارد کند. این آزمایش نشان می دهد که آیا این یک تکنیک موثر برای منحرف کردن یک سیارک واقعا خطرناک است یا خیر.
کلام آخر
در حالی که رویدادی با نام “قاتل سیاره” بسیار نادر است (یک بار در هر ۱۰۰ میلیون سال)، به احتمال زیاد فقط مسئله زمان مطرح است زیرا سرانجام روزی اتفاق خواهد افتاد.
این مقاله اشاره می کند تهدیدی به این بزرگی که با سرعت ۴۰ کیلومتر بر ثانیه به زمین برخورد کند، انرژی برابر با ۳۰۰ تراتون TNT یا حدود ۴۰ هزار برابر بزرگتر از زرادخانه هسته ای فعلی در تمام دنیا خواهد داشت. از نظر انرژی شبیه به رویداد انقراض KT است که دایناسورها را در حدود ۶۶ میلیون سال پیش نابود کرد.
چنین رویدادی یک تهدید وجودی برای بشریت خواهد بود. ما نشان می‌دهیم که رفع خطر این تهدید با استفاده از فناوری موجود، حتی با مقیاس زمانی کوتاه ۶ ماهه هشدار، قابل تصور است. آنها همچنین به آنچه برای منحرف کردن یک سیارک به اندازه تگزاس (تقریباً ۸۳۰ کیلومتر قطر) نیاز است، توجه کردند.
هدف مقاله این است که نشان دهد حتی در موارد هشدار کوتاه مدت، ما توانایی پاسخگویی و مقابله را خواهیم داشت. اما فقط در صورت آماده‌سازی و پشتیبانی از پروژه هایی که به آنها اشاره شد این امر امکان پذیر است.
اگرچه اعداد ممکن است دلهره‌آور به نظر برسند اما حتی در این مرحله از توسعه فناوری بشری خارج از قلمرو امکان نیست. این به ما امیدواری می‌دهد که یک سیستم دفاعی سیاره‌ای قوی حتی برای تهدیدات وجودی کوتاه مدت مانند آنچه که ما توضیح داده‌ایم، امکان پذیر است.
