تیتان که بزرگترین قمر زحل به حساب می آید، یکی از جالب و مرموز ترین قمر های منظومه شمسی است که در سال های اخیر بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. از این رو، ناسا به دنبال انجام ماموریتی برای کاوش دریاچه های متان در تیتان است.
اکتشافات فضاپیما کاسینی باعث افزایش علاقه به دومین قمر بزرگ منظومه شمسی شده است. به دلیل وجود مایع روی سطح آن، ناسا قصد دارد فضاپیما Dragonfly را در اواسط دهه ۲۰۳۰ پرتاب کند. اما در حال حاضر تیمی متشکل از ده‌ها دانشمند در حال کار بر روی ماموریت مشابه هستند که POSEIDON نام دارد و هدفش کاوش برخی از دریاچه های متان تیتان است.
البته این ماموریت ها بی سابقه نبوده و در گذشته نیز فرودگری که با کاوشگر کاسینی پرتاب شد، موفق به بازدید از سطح تیتان شده است. متأسفانه، فناوری نسبتاً محدود یک کاوشگر که در اواخر دهه ۱۹۹۰ راه اندازی شد، تنها قادر به ارسال اطلاعات از سطح این قمر برای حدود یک ساعت و نیم بود.
برای هر دو ماموریت Dragonfly و POSEIDON جدول زمانی بسیار طولانی تری برنامه ریزی شده است. POSEIDON حداقل از دو وسیله نقلیه مجزا تشکیل شده است. یک مدارگرد که امکان نظارت مداوم و دقیق تیتان را فراهم می کند و حداقل یک فرودگر که وظیفه جمع آوری اطلاعات را بر عهده دارد. POSEIDON برای زمان خود در تیتان سه هدف ویژه خواهد داشت: درک جو، زمین شناسی و قابل سکونت بودن آن.
از آنجایی که تیتان دارای فصول نیز می باشد، یک ماموریت طولانی تر به دانشمندان این امکان را می دهد که به طور بالقوه داده های جوی را برای یک فصل کامل جمع آوری کنند و جزئیات دقیق تری به تغییرات دینامیکی تیتان ارائه دهند. با این حال، اتمسفر تیتان سطح آن را پنهان می کند؛ از این رو مشاهده ساختار زمین شناسی تیتان از زمین مشکل و دشوار است. بنابراین، وجود یک مدارگرد در نزدیکی آن، به درک ما از ساختار این قمر کمک فراوانی خواهد کرد.
تیتان دارای یکی از عجیب ترین ساختارهای زمین شناسی در منظومه شمسی است. مهم ترین ابزار برای درک زمین شناسی آن، دومین هدف ماموریت، یک رادار با قابلیت نفوذ در سطح است که به یک مدارگرد متصل است. در زمین، این فناوری برای نقشه‌برداری خطوط شهری استفاده می‌شود، در حالی که در اکتشافات فضایی، به دانشمندان کمک می‌کند تا مناطق بالقوه مورد علاقه را ترسیم کنند.
تیتان یکی از معدود مکان‌هایی در منظومه شمسی است که به لطف دریاچه‌های مایع و جاری، به طور بالقوه قابل سکونت است. ناشناخته های زیادی در مورد توانایی آن در نگهداری هر چیزی به پیچیدگی یک بیوسفر وجود دارد و امید است POSEIDON بتواند این ناشناخته ها را کشف کند.
بهترین راه برای جمع آوری داده ها و پاسخ به پرسش ها، جمع آوری یک نمونه مستقیم از سطح تیتان است. این کار به بهترین وجه توسط یک پهپاد با استفاده از طیف‌سنج مورد نیاز برای مشاهدات جوی انجام می‌شود. در حال حاضر، پرتاب در اوایل دهه ۲۰۳۰ پیشنهاد شده است تا قبل از وقوع اعتدال بهاری در نیمکره شمالی تیتان در ۲۲ ژانویه ۲۰۳۹، به آن برسد.
در حالی که جزء مدارگرد POSEIDON در مداری به دور تیتان باقی خواهد ماند، کاوشگر احتمالاً در نیمکره شمالی نزدیک مجموعه وسیعی از دریاچه ها فرود خواهد آمد. dragonfly که بیشتر بر روی مناطق استوایی تمرکز می کند، داده ها را از دیدگاه اقلیمی بسیار متفاوت و بالقوه زمین شناسی جمع آوری می کند.
