حتی با پیشرفت های اخیر مرکز راه شیری مکانی اسرارآمیز است و ما کماکان اطلاعات زیادی درباره آن در دست نداریم. آیا امواج این ناحیه می تواند در کشف حقیقت به ما کمک کند؟ دلیل امواج رادیویی اسرار آمیز ساطع شده از مرکز راه شیری چیست؟
ستاره شناسان تصور می کنند که مرکز کهکشان راه شیری از یک سیاه چاله عظیم تشکیل شده است، هرچند که وجود ماده تاریک نیز امری ممکن است. این منطقه مملو از ستارگان ابه خصوص غول های قرمز بیشتر است و به دلیل وجود گرد و غبار بین زمین و مرکز کهکشان، ما نمی توانیم چیزی را با نور مرئی، اشعه ماوراء بنفش یا اشعه ایکس با انرژی کم ببینیم.
با این وجود تشخیص امواج رادیویی برای ما ممکن است. برخی امواج غیرقابل توضیح از مرکز کهکشان به سمت ما ارسال می شوند؛ امواجی که اسرار آمیز و راز آلود هستند.
اخترشناسان منبعی گذرا از امواج رادیویی اسرار آمیز ساطع شده از مرکز راه شیری را کشف کرده، یافته های خود را در قالب یک مقاله ارائه و آن را در مجله Astrophysical منتشر کردند.
پروفسور تارا مورفی، یکی از نویسندگان مقاله می گوید: “با نگاه به مرکز کهکشان، ASKAP J173608.2-321635 را پیدا کردیم که نامش از مختصات آن است. این جسم در ابتدا نامرئی سپس درخشان، دوباره محو و سپس دوباره ظاهر شد. این رفتار فوق العاده بود. عجیب ترین ویژگی این سیگنال جدید قطبش بسیار بالای آن است. بدان معنا که نور آن فقط در یک جهت نوسان می کند اما این جهت با زمان می چرخد. روشنایی جسم نیز به طور چشمگیری ۱۰۰ برابر است و سیگنال ظاهراً به طور تصادفی روشن و خاموش می شود. ما هرگز چنین چیزی را ندیده بودیم.”
این پدیده چیست؟ انواع مختلفی از ستارگان و اجسام متغیر در آسمان وجود دارد. آن ها نور متغیری را در سراسر طیف ساطع می کنند. آیا یک ستاره با جرم کم یا یک جسم زیر ستاره ای است؟ آیا می تواند اختری تپنده (یک نوع بسیار متراکم از ستاره مرده در حال چرخش) یا مغناطیس گذرا باشد؟
به گفته نویسندگان، هیچ یک از این امکانات با مشاهدات مطابقت ندارد. “در ابتدا تصور کردیم یک اختر تپنده و در غیر این صورت یک نوع ستاره است که شعله های عظیمی از خود ساطع می کند. اما سیگنال های این منبع جدید با آنچه از این نوع اجرام آسمانی انتظار داریم مطابقت ندارد.”
این شی درست مانند یک اختر تپنده بسیار قطبی است اما تیم هیچ ضربانی را در داده های خود تشخیص نداد. آنها مغناطیس را نیز به عنوان منبع در نظر گرفتند که ستاره های نوترونی با میدان مغناطیسی شدید هستند اما داده ها با آنچه ما در مورد مغناطیس می دانیم هم مطابقت ندارد.
در مقاله آمده است: “تمام مغناطیس های رادیویی درجات قطبی شدن بسیار بالایی را نشان می دهند اما طیف های رادیویی مسطح آنها، بر خلاف آنچه که برای این پدیده می بینیم، وجود یک مغناطیس را بعید می کند.”
تیم در طول نه ماه شش سیگنال رادیویی از جسم را تشخیص داد. هنگامی که این شیء را در نور مرئی جستجو کردند، چیزی پیدا نشد. بنابراین تصمیم گرفتند تا با استفاده از یک تلسکوپ رادیویی دیگر در استرالیا این جسم را شناسایی کنند اما باز هم چیزی پیدا نکردند.
تیم مشاهدات بعدی را با تلسکوپ رادیویی MeerKAT در آفریقای جنوبی انجام داد که حساس تر است. با استفاده از این تلسکوپ مدام بررسی می کردند که آیا سیگنال متناوب دوباره ظاهر می شود یا خیر. سیگنال برگشت اما نه به شکلی که انتظار داشتند!
تشخیص سیگنال گذرا برای تیم مفید بود اما به تشخیص ماهیت منبع کمک نکرد. آنها تصور کردند که این سیگنال مربوط به نوعی شیء به نام مرکز رادیویی گذرا مرکز کهکشانی (GCRT) باشد. این شیء جدید تنها چهار درجه از مرکز کهکشان تشخیص داده شد اما ستاره شناسان دقیقاً نمی دانند GCRT چیست.
در حالی که شی جدید ما دارای برخی ویژگی های مشترک با GCRT است، تفاوت هایی نیز وجود دارد و ما به درستی آن منابع را نمی فهمیم، بنابراین معما مشکل تر می شود.
در حال حاضر، شی جدید یک راز باقی می ماند. امکانات آینده از قدرت و حساسیت بیشتری برخوردار خواهند بود. در دهه آینده، تلسکوپ رادیویی شبه قاره ای (SKA) به صورت آنلاین در می آید و هر روز می توان نقشه های حساسی از آسمان تهیه کرد. ما انتظار داریم که قدرت این تلسکوپ به ما در حل اسرار مانند این کمک کند.
