چطور ما هرگز “نیمه تاریک ماه” را نمی بینیم. آیا ماه به دور خود می چرخد؟ سطح زمین در هر ۲۴ ساعت با طلوع و غروب خورشید مواجه می شود و یک شبانه روز را سپری می کند. طلوع و غروب آفتاب مانند ساعت عمل می کند و زمین به طور پیوسته بر محور خود می چرخد. در پاسخ، این مقاله را از دست ندهید.
آیا این مسئله درباره ماه نیز صادق است و ماه به دور خود می چرخد؟ پاسخ مثبت است، ماه نیز حول محور خود چرخش دارد اما بسیار کندتر از زمین. به گفته ناسا، طول یک روز ماه برابر با ۲۹.۵۳ روز زمینی است! به عبارت دیگر، در حالی که زمین هر ۲۴ ساعت یکبار به دور خود می چرخد، ماه تقریباً هر ۷۰۹ ساعت طلوع خورشید را تجربه می کند.
مانند بسیاری از اجرام آسمانی، حرکت چرخشی ماه ممکن است بازمانده ای از ایجاد آن باشد. به گفته ناسا، فرضیه به نام تاثیر غول پیکر، نحوه به وجود آمدن ماه را نشان می دهد که حدود ۴.۵ میلیارد سال پیش جسمی تقریباً به اندازه مریخ به زمین در حال شکل گیری برخورد کرد. گرمای ناشی از این برخورد ممکن است با ذوب پوسته زمین، اقیانوس های ماگما ایجاد کرده و باعث شود که ذرات بخار در حال چرخش به فضا پرتاب شوند. این ابرهای گرد و غبار و گاز بر اثر نیروی برخورد اولیه می چرخند. سرانجام، این ذرات به هم نزدیک شده و با متراکم شدن گاز، سریعتر چرخیدند.
ماه از زمان برخورد اولیه در میلیاردها سال پیش، حرکت زاویه ای خود را حفظ کرده است. دانیل موریارتی، زمین شناس ماه در ناسا می گوید: “دو جسم در حال چرخش به یکدیگر برخورد کردند و قوانین فیزیک به ما می گوید که ابر غبار عظیم در حال چرخش است. در نهایت این ابر گرد و غبار متراکم شده، ماه در حال چرخش را تشکیل دادند.”
بر خلاف زمین، ماه اتمسفر ندارد، بنابراین هیچ گونه مقاومتی در برابر هوا برای کند کردن اجسام متحرک وجود ندارد. به این ترتیب، هنگامی که اشیاء در حال چرخش هستند، تمایل به چرخیدن دارند. البته نظریه های دیگری مانند “نظریه تصرف” در مورد چگونگی به پدید آمدن جود دارد که بیان می کند ماه در جایی دیگر در منظومه شمسی (حتی خارج از آن) ایجاد شده و یک جسم سرگردان مانند سیارک بوده که توسط نیروی گرانشی زمین اسیر شده است.
نظریه دیگر، تشکیل مجدد نام دارد که در آن ماه همزمان با زمین ایجاد شده است. در این فرضیه، دو جسم عظیم، پنج برابر اندازه مریخ، به یکدیگر برخورد کردند. ناسا گزارش داد که زمین و ماه از ابرهای ماده ناشی از این برخورد متراکم شده اند.
این زمین است که سرعت چرخش ماه را تعیین می کند. ماه یک چرخش کامل را در حدود ۲۷ روز انجام می دهد؛ تقریباً همان زمانی که برای گردش ماه به دور زمین طول می کشد. در نتیجه، مردم روی زمین فقط یک طرف ماه را می بینند.
این توهم که ماه از منظر ما نمی چرخد، ناشی از قفل شدن جزر و مد یا چرخش همزمان است که در آن چرخش یک قمر به دور خود به همان اندازه طول می کشد که به دور سیاره خود می چرخد. (قمرهای دیگر سیارات نیز همین تأثیر را تجربه می کنند.)
علاوه بر این، ماه یک دایره کامل و متقارن نیست. در واقع بین جرم و چگالی نیمکره های ماه (سمت روی به زمین و سمت پنهان از ما) تفاوت وجود دارد. این تفاوت آنقدر زیاد است که یک طرف ماه به دلیل جاذبه، روبرو با زمین باقی می ماند.
۲ دیدگاه
به نظرم طبق فیلم سقوط ماه ، ماه یک ابر رصدخانه توخالی است که توسط فرازمینیان برای حفظ حیات زمین بوجود امده، وگرنه تمام ماهیت ماه در تناقض است .
پورفسور!
مواظب باش، تو رو ندزدند!