چین در حال تحقیق در مورد چگونگی ساخت یک سفینه بزرگ فضایی با طول ۰.۶ مایل (۱ کیلومتر) است. اما این ایده چقدر امکان پذیر است و استفاده از چنین سفینه فضایی عظیم چه فایده ای خواهد داشت؟
این پروژه بخشی از فراخوان گسترده تری برای پیشنهادات تحقیقاتی از بنیاد ملی علوم طبیعی چین است، یک آژانس مالی که توسط وزارت علوم و فناوری این کشور اداره می شود.
این بنیاد از دانشمندان می خواهد تا بهترین روش های طراحی را ارائه دهند، از مواد و مصالحی استفاده کنند که سبک وزن باشند تا سفینه فضایی بتواند به راحتی در مدار قرار گیرد و همچنین تکنیک های جدیدی را برای مونتاژ و ایمن سازی چنین سازه عظیمی در فضا به کار ببرند. در صورت تأمین بودجه برای این پروژه عظیم، به پنج سال زمان و صرف هزینه ۱۵ میلیون یوان (۲.۳ میلیون دلار) نیاز خواهد بود.
این پروژه ممکن است مانند فیلم های علمی تخیلی به نظر برسد اما تکنسین ارشد سابق ناسا، میسون پک، اعتقاد دارد که این ایده کاملاً دور از واقعیت نیست و چالش آن بیشتر مربوط به علم مهندسی است تا علم بنیادی.
پک که اکنون استاد مهندسی هوافضا در دانشگاه کرنل است به Live Science گفت: “من فکر می کنم ایده ساخت یک سفینه بزرگ فضایی کاملا امکان پذیر است. من مشکلات را در اینجا نه به عنوان موانع غیرقابل حل بلکه به عنوان مشکلات مقیاس توصیف می کنم.” به گفته پک، به دلیل هزینه زیاد پرتاب اجسام و مواد به فضا، بزرگترین چالش هزینه و تامین بودجه آن خواهد بود.
به گفته پک، ساخت ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) که عرض آن در وسیع ترین نقطه آن ۱۱۰ متر است، تقریباً ۱۰۰ میلیارد دلار هزینه داشته است، بنابراین ساختن چیزی ۱۰ برابر بزرگتر، حتی سخاوتمندترین سازمان فضایی را نیز تحت فشار قرار می دهد. هرچند تامین بودجه بستگی به نوع ساختاری دارد که چینی ها برای ساختن آن برنامه ریزی کرده اند.
به گفته پک گزینه جذاب تر تهیه مواد اولیه را از ماه به دلیل گرانش کم تر آن نسبت به زمین است. با این حال، این امر ابتدا به زیر ساخت های مناسب بر روی ماه نیاز دارد، بنابراین در کوتاه مدت امکان پذیر نیست.
از طرفی دیگر ساختاری با چنین ابعاد عظیم با مشکلات منحصر به فردی روبرو خواهد شد. برای مثال هر زمان که یک فضاپیما چه از طریق مانور در مدار و چه از طریق اتصال با وسیله نقلیه دیگر تحت تاثیر قرار گیرد، حرکت به ساختار سفینه فضایی منتقل می شود که باعث ارتعاش و خم شدن آن می شود. با چنین ساختار بزرگی، مدت زمان زیادی طول می کشد تا این ارتعاشات فروکش کنند، بنابراین به احتمال زیاد فضاپیما برای مقابله با این ارتعاشات به کمک ضربه گیر یا کنترل فعال نیاز دارد.
