یک مطالعه بر روی مبتلایان نشان داده است افراد مبتلا به کووید ۳۵ درصد بیشتر از سایر بیماران در معرض آسیب طولانی مدت کلیه یا افت عملکرد آن قرار داشته اند. آیا مشکلات مزمن کلیه یکی دیگر از خطرات کووید به شمار می آید؟
از ابتدای آغاز همه گیری کرونا، پزشکان دریافتند افرادی که به بیماری کووید-۱۹ مبتلا می شوند، اغلب مشکلات کلیوی را نیز تجربه می کنند. از این رو فقط اختلالات ریه مشخصه این بیماری نیست.
نتایج یک مطالعه که چهارشنبه در مجله انجمن نفرولوژی آمریکا منتشر شد نشان می دهد که مشکلات مزمن کلیه می تواند ماه ها پس از بهبودی بیماران از عفونت اولیه ادامه یابد و ممکن است منجر به کاهش جدی عملکرد این اندام حیاتی در تمام بیماران شود. حتی افرادی که عفونت های اولیه شدیدتری ندارند، می توانند آسیب پذیر باشند.
کلیه ها نقش مهمی در بدن دارند؛ سموم و مایعات اضافی را از خون پاک می کنند، به حفظ فشار خون سالم کمک می کنند و تعادل الکترولیت ها و سایر مواد مهم را در بدن حفظ می کنند. هنگامی که کلیه ها به درستی کار نمی کنند، مایعات در بدن تجمع پیدا کرده و منجر به تورم، فشار خون بالا، ضعیف شدن استخوان ها و سایر مشکلات خواهد شد. از طرفی دیگر قلب، ریه ها، سیستم عصبی مرکزی و سیستم ایمنی نیز ممکن است دچار اختلال شوند.
این مطالعه جدید بر اساس سوابق بیماران در سیستم سلامت وزارت امور کهنه سربازان، داده های ۸۹،۲۱۶ نفر را که بین ۱ مارس ۲۰۲۰ و ۱۵ مارس ۲۰۲۱ به کووید مبتلا شده و همچنین داده های ۱،۶۳۷،۴۶۷ نفر را که مورد آزمایش قرار گرفته بودند، مورد تجزیه و تحلیل قرار داد.
بین یک تا شش ماه پس از آلوده شدن به ویروس کرونا، بازماندگان کووید حدود ۳۵ درصد بیشتر از سایر بیماران در معرض مشکلات مزمن کلیه یا کاهش قابل توجه عملکرد آن قرار داشتند. حتی افرادی که از ۳۰ روز اول ابتلا به کووید جان سالم به در برده اند، در معرض ابتلا به بیماری کلیوی هستند.
از آنجا که بسیاری از افراد با کاهش عملکرد کلیه درد یا علائم دیگری مواجه نمی شوند، آنچه واقعاً مهم است این است که مردم بدانند این خطر نیز وجود دارد و پزشکانی که از بیماران پس از کووید مراقبت می کنند باید به عملکرد و بیماری کلیه توجه کنند.
دو گروه از بیماران در مطالعه متفاوت بودند، از این نظر که اعضای یک گروه همگی مبتلا به کووید بوده اند و اعضای گروه دیگر ممکن است انواع دیگر بیماری ها را داشته باشند.
کارشناسان هشدار دادند که محدودیت هایی برای مقایسه وجود دارد. محققان با تجزیه و تحلیل های مفصل که بر اساس فهرستی طولانی از مشخصات جمعیت شناختی، شرایط بهداشتی موجود و استفاده از داروها سعی کردند تفاوت ها را به حداقل برسانند. محدودیت دیگر این است که بیمارانی که در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند، عمدتاً مرد، سفید پوست و با میانگین سنی ۶۸ سال بودند؛ بنابراین معلوم نیست که نتایج تا چه اندازه قابل تعمیم است.
