هنگامی که درباره ویژگی های شگفت انگیز زمین شناسی صحبت می کنیم، اغلب محدود به ساختار موجود بر روی زمین می شویم. اما ساختارهای زیادی در جهان های دیگر وجود دارد که بسیار هیجان انگیز و الهام بخش هستند. در اینجا پنج ساختار زمین شناسی عجیب در منظومه شمسی (به استثنای زمین) را بررسی می کنیم که ممکن است شما را تحت تأثیر قرار دهند.
بزرگترین دره
جدا از المپوس، بزرگترین کوه منظومه شمسی در مریخ، طولانی ترین دره هم در این سیاره قرار دارد. دره مارینر با ۳۰۰۰ کیلومتر طول، صدها کیلومتر عرض و عمق نزدیک به هشت کیلومتر، بزگترین دره منظومه شمسی به حساب می آید.
کوه های چین خورده زهره
ونوس تقریباً اندازه، جرم و چگالی برابر با زمین دارد؛ از این رو زمین شناسان درباره اینکه چرا حرکت صفحه ای مانند زمین ندارد و آتشفشان فعال نسبتاً کمی دارد، تعجب کنند. سوالی اساسی دیگر این است که منبع گرمای بسیار زیاد این سیاره چیست.
برخی ویژگی های زمین شناختی زهره مانند سیاره ماست. برای مثال، حاشیه شمالی ارتفاعات اودا رجیو الگویی چین دار مانند دارد که به رشته‌‌کوه‌های آپالیشین زمین در آمریکا شباهت دارد. رشته کوه هایی که نتیجه برخورد بین دو قاره است.
انفجار های زیاد در عطارد
حوضه کالوریسدر عطارد به قطر ۱۵۵۰ کیلومتر در اثر برخورد یک سیارک در حدود ۳.۵ میلیارد سال پیش شکل گرفته است و بلافاصله پس از برخورد کف آن توسط گدازه ها پر شد.
مدتی بعد یک سری فوران های انفجاری سوراخ هایی به عمق چند کیلومتر را از طریق گدازه های جامد در نزدیکی حوضه که دارای نازک ترین پوشش گدازه بودند، ایجاد کرد. ذرات خاکستر آتشفشانی حاصل از انفجار تا شعاع ده ها کیلومتر پاشیده شدند. رسوب این ذرات که به آگو فاکولا (Agwo Facula) معروف است، دهانه انفجاری را احاطه کردند.
این فوران های انفجاری بر اثر نیروی گاز منبسط شده رخ داده اند و یکی از کشف های عجیب دریاره سطح عطارد است زیرا تصور می شد این سیاره به دلیل نزدیکی زیاد به خورشید، فاقد مواد آتشفشانی است.
بلندترین صخره
در میراندا، قمر کوچک اورانوس، صخره ای به نام ورونا روپس با ارتفاع هفت کیلومتر وجود دارد که به عنوان “بلندترین صخره در منظومه شمسی” توصیف می شود.
تنها تصاویری که از آن در دست داریم مربوط به وویجر ۲ است که در جریان کاووش سال ۱۹۸۶ ثبت شده است. نمای این صخره کمی گمراه کننده است زیرا به طور قطع نمی‌توان شیب آن را حدس زد و بر اساس شواهد و تصاویر کم کیفیت سال ۸۶ می توان گفت، ورونا روپس بسیار هموار است.
خط ساحلی غرق شده در تایتان
در تایتان بزرگترین قمر زحل، خط ساحلی وجود دارد که شباهت زیادی به سواحل زمین دارد. در سطح سنگی تایتان دریایی از متان مایع به نام لیگریا دیده می شود. همچنین رودخانه هایی از متان در جریان است که به دریا راه دارند و دره هایی را به وجود آورده اند که با بالا آمدن سطح دریا، در متان غرق می شوند.
این خط ساحلی شباهت زیادی به شبه جزیره مسندم در بخش جنوبی تنگه هرمز دارد که پوسته زمین به‌دلیل برخورد بین خشکی های عربی و آسیایی منحرف شده است. آیا پدیده مشابهی در تایتان رخ داده است؟
هنوز نمی توان پاسخ مشخصی به این سؤال داد اما تغییرات زمین شناسی در اطراف دریای لیگریا نشان می‌دهد دره های غرق شده نتیجه مستقیم افزایش سطوح متان نیستند.
