در این مقاله به بررسی بسته الحاقی Watch Dogs: Legion یعنی Bloodline خواهیم پرداخت. محتوای اضافه‌ای که شخصیت خاطره انگیز نسخه اول سری، ایدن پیرس، را به بازی اضافه می کند. با ما همراه باشید.
Watch Dogs: Legion ممکن است بی نقص نباشد اما به شخصه یکی از افرادی هستم که واقعاً از آن لذت برده ام. این عنوان با چرخشی که در مکانیک های مختلف در گیم پلی خود ارائه داد توانست سطح آزادی عمل بالایی به بازیکنان بدهد به طوری که ساعت ها می توان بازی را تجربه نمود و مراحل را هر بار با شیوه های مختلف به پایان رساند. ایده بسته گسترش دهنده که رویکرد دیگری را در پیش می گیرد و ماجراجویی داستان محور با ماهیت متمرکزتر را ارائه می دهد، هیجان انگیز به نظر می رسد بنابراین من با کمی خوشبینی وارد Bloodline شدم. اکنون که کار را تمام کردم بیشتر از آنچه ارائه داده است راضی هستم.
اگر چه کیفیت این بسته الحاقی نسبت به بازی اصلی پایین تر احساس می شود و مشکلاتی آن را از عالی بودن به دور می کند اما همچنان برای طرفداران این سری و این شخصیت جذاب، سرگرم کننده خواهد بود. هر چند که بیشتر از این ها می توانست عمل کند. ماهیت Bloodline حداقل برای طرفداران این مجموعه یک امر جالب است ایدن پیرس، شخصیت اصلی بازی اول ، به عنوان شخصیت اصلی برمی گردد و به صورتی عیجب با رنچ، هکر مسخره و دوست داشتنی ماسک پوش از Watch Dogs 2 همراه می شود. این دو در ابتدا به هم برخورد می کنند و منافع آنها لزوماً همسو نیستند، اما آنچه که با کمی خصومت شروع می شود در نهایت به یک همکاری ناخوشایند تبدیل می شود. این دو با هم همکاری می کنند تا تهدیدهای بزرگتر در لندن را برطرف کنند
من شخصیت آیدن پیرس را هرگز دوست نداشته ام بنابراین احساس خاصی در مورد این که او دوباره در Bloodline باز می گردد نداشتم. در Watch Dogs 1 ، او بیش از حد خسته و بی دلیل خشن بود. حتی در این صورت، Bloodline در واقع کار خوبی انجام می دهد و شما را مجبور می کند حداقل کمی به او، شیاطین شخصی اش و قوس شخصیت او اهمیت دهید. قوس او پیچیدگی خاصی ندارد و بیشتر روی این است که او با گذشته خود کنار بیاید و از برادرزاده اش، جکسون طلب بخشش کند اما این کافی است تا شما زمان خود را برای او کنار بگذارید. علاوه بر این ، همیشه دیدن Aiden در یک نوع موقعیت برتر که Watch Dogs پس از اصلاح دوره پس از انتقادات برای بازی اول، قرار گرفته، همیشه سرگرم کننده است.
البته ایدن پیرس تنها نیمی از بلادلاین را شامل می شود و نیمه دیگر مربوط به هکر دوست داشتنی از واچ داگز ۲ یعنی رنچ است و مانند نمایش خود در گذشته این بار نیز می درخشد و از بالا تا پایین شخصیتی فان و خنده دار دارد. طراحی بصری او بسیار جذاب کار شده است و همیشه با جک های خنده دارش فضا را سرگرم می کند. همچنین مورد دیگر که به جذاب بودن این شخصیت کمک کرده شخصیت پردازی اوست که بعضا از ایدن نیز بهتر کار شده است. همچنین دیدن اینکه این زوج با هم کار می کنند بسیار جالب است مخصوصا با توجه به تفاوت زیاد آن ها با یکدیگر، دیدن بازی آن ها با یکدیگر همیشه سرگرم کننده است.
اما در مورد پیم پلی این جایی است که Bloodline کمی لنگ می زند. برای مبتدیان، از لحاظ ساختاری و از نظر ارائه محتوا، توسعه ای بیشتر از بازی اصلی است. چندین مأموریت اصلی و تعداد زیادی مراحل جنبی دارد که تمام آنها می تواند ۵-۱۰ ساعت طول بکشد تا به پایان برسانید، اما خارج از این موارد، چیزهای زیادی برای ارائه وجود ندارد. دنیای باز بازی چندان امیدوار کننده نیست اگرچه خوشبختانه، پس از پایان DLC می توانید Aiden و Wrench را به بازی اصلی برسانید و در لندن به عنوان آن ها بازی کنید.
Aiden در اینجا قهرمان اصلی بازی است و حدود ۶۰-۷۰٪ از Bloodline شما را تسخیز خود می کند اگرچه شما باید در نیمه دوم گسترش دهنده نیز به عنوان Wrench بازی کنید. از میان این دو، دومی قطعاً لذت بخش تر است. Aiden به عنوان یک شخصیت قابل باز ، با برخی از هک ها و گیم پلی مخفی کاری کاملاً اساسی، و اگرچه به روزرسانی هایی (که با اتمام ماموریت های جانبی بدست می آیند) با پیشرفت بیشتر چیزهایی را برای ارائه کردن دارد اما تا حدودی ساده است. از طرف دیگر، رنچ می تواند با یک پهپاد اصلاح شده که نارنجک های برقی شلیک می کند، پرواز کند می تواند توپ های نینجا را بیاندازد تا دشمنان را بی حس کند و دوباره مخفیانه وارد شود و چکش قابل اعتماد خود را دارد که در مبارزات نظامی استفاده می کند. در واقع سبک گیم پلی هر دو متفاوت است که به جذابیت آن افزوده است.
این واقعیت نیز وجود دارد که شما فقط دو شخصیت دارید که فقط می توانند به صورت کاملاً خطی و تعریف شده از طریق ماموریت های جانبی ارتقا یا سفارشی سازی شوند و این بدان معناست که آزادی انتخابی که لژیون دائماً از آن تشویق می کرد و به شما امکان می داد هر طور که صلاح می دیدید بازی کنید، تقریبا به طور کامل در Bloodline رفته است و بازی خطی تر شده است.
من همچنین از همه مسائل فنی که هنگام بازی Bloodline با آن ها روبرو شدم کمی ناامید هستم. نرخ فریم همیشه سازگارترین نبود و چند باری مرا مجبور به راه اندازی مجدد کرد. صدا گذاری بعضا مشکل دار می شد و بعضا صدای کارکترها شنیده نمی شود. بسیاری از اشکالات انیمیشن نیز در هنگام کات سین ها وجود دارد که با وجود بقیه مشکلات آن نمی توان به سادگی از آن ها گذشت.
Watch Dogs: Legion – Bloodline یک محتوا جدید و جامع است که مطمئناً طرفداران سری از آن لذت خواهند برد و اگر از عدم تمرکز داستان در بازی اصلی دلسرد شده اید ، مطمئناً آن را دوست خواهید داشت. دیدن بازگشت Wrench و Aiden و همکاری با یکدیگر مطمئناً بسیار سرگرم کننده است و بازی به عنوان مامور سابق به طور مداوم لذت بخش است.اما با فعالیت های دنیای باز تا پیشرفت محدود و سفارشی سازی تا دنیای باز نه چندان باکیفیت، احساس می شود که یک قدم عقب مانده از آنچه لژیون به دست آورده است. در کل، Bloodline ارزش بازی برای کسانی را دارد که از این سری و المان هایش لذت می برند اما نباید انتظار یک چیز چشمگیر را داشته باشید.
