آیا بیگانگان فضایی وجود دارند؟ این سوالی است که از کودکی ذهن هر انسان کنجکاوری را به خود مشغول می کند. اما به تازگی گمانه زنی ها درباره محتویات گزارش های طبقه‌بندی نشده ای که قرار است در اواخر این ماه از گروه ویژه پدیده هوایی ناشناس پنتاگون (UAP) منتشر شود، بسیار گسترده شده است. ظاهراً این سند که در تاریخ ۲۵ ژوئن منتشر خواهد شد، خلاصه ای جامع از آن چه دولت ایالات متحده درباره UAP می‌داند – یا برای استفاده از اصطلاح معروف تر، UFO – ارائه می دهد.
در حالی که این گزارش ها هنوز برای عموم مردم قابل دسرسی نیست، نیویورک تایمز اخیراً اطلاعاتی ارائه شده توسط مقامات ارشد ناشناس که حاوی گزارش ها بودند را منتشر کرده است و ادعا می کند که این اطلاعات پیش نمایش یافته ها هستند.
به گفته منابع تایمز، این گزارش ها ارتباط واضحی بین بیش از ۱۲۰ واقعه که در آن شی نا شناس یا همان UFO، از دو دهه گذشته، مشاهده شده و احتمال بازدید زمین توسط بیگانگان ارائه نمی دهد.
اگر به منابع تایمز اعتماد داشته باشیم، مشخصاً هنوز هیچ دلیل موجهی برای تفسیر یک شی ناشناس غیرقابل توضیح در آسمان، به عنوان شواهدی از بیگانگان فضایی وجود ندارد.
اما آیا این بدان معنی است که بیگانگان در جایی دیگری از جهان وجود ندارند؟ و اگر آن ها وجود خارجی دارند، آیا می توانیم آن ها را پیدا کنیم؟ یا ممکن است تفاوتشان با ما در حدی زیاد باشد که “یافتن” آن ها کاری غیرممکن باشد؟
آیا بیگانگان فضایی وجود دارند: بررسی دیدگاه پنج متخصص
برای پاسخ به این سوالات باید به سراغ متحصصان این زمینه برویم. از این رو در این باره سوالاتی از پنج نفر از متخصصان پرسیده شد. از هر ۵ نفر چهار نفر به طور قطع به وجود بیگانگان فضایی اعتقاد دارند.
در این جا به بررسی دقیق پاسخ های هر یک از آن ها می پردازیم.
جونتی هورنر، متخصص نجوم:
من فکر می کنم که پاسخ این سوال یک بله محکم و قطعی باشد. اما فکر می کنم سوال واقعی این است که آیا بیگانگان به اندازه کافی به ما نزدیک هستند که ما بتوانیم آن ها را کشف کنیم؟
فضا به طرز باورنکردنی بزرگی است. در چند دهه گذشته، ما تقریباً یاد گرفته ایم که هر ستاره ای در کیهان دارای سیارات مختص به خود است. طبق تخمین های انجام شده، کهکشان ما راه شیری، حدود ۴۰۰ میلیارد ستاره را در خود جای داده است.
اگر هر یک از آن ها دارای پنج سیاره در اطراف خود باشند، ما فقط در کهکشان خود دو تریلیون سیاره خواهیم داشت. و ما می دانیم تعداد کهکشان ها در کل کیهان بیشتر از تعداد سیارات در کهکشان راه شیری است.
به عبارت دیگر، قلمرو های زیادی در آن جا وجود دارد. و با وجود این تنوع بسیار زیاد، من باور نمی کنم که زمین تنها سیاره ای است که حیات و زتدگی، از جمله زندگی هوشمند و پیشرفته از نظر تکنولوژی، در آن وجود دارد.
اما سوال اساسی این است که آیا هرگز قادر خواهیم بود که چنین زندگی فرازمینی را پیدا کنیم؟ پاسخ به این سوال سخت است. تصور کنید از هر یک میلیارد ستاره یکی از آن ها میزبان سیاره ای است که می تواند زندگی پیشرفته از نظر فناوری را در خود توسعه دهد و قادر به فریاد زدن موجودیت خود در جهان است.
خوب، این به ما ۴۰۰ ستاره در کهکشان با زندگی پیشرفته از نظر فناوری می بخشد. اما کهکشان ما وسیع است. برای سفر در طول آن نیاز به ۱۰۰۰۰۰ سال نوری زمان است. در واقع آن قدر بزرگ است که به طور متوسط، فاصله آن ستاره ها از یکدیگر ۱۰ هزار سال نوری خواهد بود.
این مسافت به حدی دور است که قادر به شنیدن سیگنال های بیگانه نیستیم(حداقل در حال حاضر). مگر این که آن ها از ما پیشرفته تر باشند و تکنولوژی در اختیار داشته باشند که قادر به ارسال چنین سیگنالی باشد. بنابراین اگر چه من معتقدم زندگی بیگانه وجود دارد، اما فکر می کنم یافتن اثبات برای این سوال که “آیا بیگانگان فضایی وجود دارند” بسیار سخت و دشوار خواهد بود.
استیون تینگای، اخترفیزیکدان:
بله، اما این یک ادعای جسورانه است. بنابراین، بیایید روشن کنیم که در مورد چه چیزی صحبت می کنیم.
به نظر من بهتر است اصطلاح “بیگانه” را برای اشاره به همه نوع زندگی و همان طور که ما آن را در زمین می فهمیم، در نظر بگیرم. با بیان این گفته، در حال حاضر اتفاق نظر مفصلی در مورد تعریف “زندگی” و “حیات” وجود ندارد زیرا مفهومی بسیار پیچیده هستند. اما اگر چیزی غیر از روی زمین و در جایی دیگر از جهان هستی چیزی مانند یک باکتری پیدا کنیم، من آن را به عنوان زندگی بیگانه طبقه بندی می کنم.
جهان حاوی صدها میلیارد کهکشان است که هر یک از آن ها تا میلیاردها و میلیارد ستاره در خود دارند و بیشتر این ستاره ها هر کدام دارای حداقل یک سیاره هستند. این سیستم های سیاره ای از مخلوط غنی عناصری تشکیل شده اند. از جمله تمام عناصری که برای “زندگی” و وجود هرگونه از حیات ضروری هستند.
بنابراین، اگر اهل تفکر و منطق باشیم بسیار دشوار است باور کنیم که ترکیب خاصی از شرایط که منجر به “حیات” شد، فقط در زمین رخ داده است و نه در تریلیون ها سیاره دیگر در جهان. اما باید دید که آیا این زندگی مانند یک باکتری بسیار ساده است یا تمدنی پیشرفته از نظر فنی است که ما می توانیم با آن ارتباط برقرار کنیم.
تلاش قابل توجهی برای جستجوی تمدن های بیگانه در حال انجام است. تمدن هایی که ممکن است از فناوری های مشابه ما مانند تلسکوپ های رادیویی قدرتمند که ارتباطات طول موج رادیویی را از سیستم های سیاره دور ارسال می کنند، استفاده کنند و یا حتی از ما پیشرقته تر و دارای تکنولوژی قدرتمند تری باشند.
و البته ممکن است تعریف ما از “زندگی” کاملاً متفاوت باشد و بیگانگان – هر کجا که باشند – با مجموعه ای کاملا متفاوت از قوانین، بازی کنند!
هلن مینارد-کازلی، دانشمند سیاره ای:
من عقیده دارم که برای یافتن چیزی شبیه به حیات در جایی غیر از زمین، فقط مسئله زمان مطرح است. این به این دلیل است که ما به طور فزاینده ای در منظومه شمسی مکان های مختلف بالقوه ای پیدا می کنیم که ممکن است برای وجود زندگی مهمان نواز باشند.
به عنوان مثال، اقیانوس های موجود زیر یخ اروپا و گانیمد، دو قمر بزرگ مشتری را در نظر بگیرید. این دو قمر مکان هایی هستند که در آن دما کاملاً مناسب است و دسترسی به آب و مواد معدنی نیز امکان‌پذیر می باشد. البته ما این چیزها را با یک لنز زمینی مشاهده می کند، این در حالی است که زندگی بیگانه می تواند با زندگی ما بسیار متفاوت باشد.
به همین دلیل من واقعاً از کاوش بیشتر در تایتان، قمر زحل، بسیار هیجان زده هستم. تایتان دارای طیف وسیعی از مولکول های جالب در سطح خود و همچنین سیستم های جوی فعال برای انتقال آن ها است. این مورد نیز در منظومه شمسی ما است و ما می‌دانیم که منظومه های دیگری مانند منظومه ما در کهکشان وجود دارد.
با در نظر گرفتن همه موارد فوق، امکان این امر که ما در جایی برخی از فعالیت های زیستی را کشف کنیم بسیار محتمل است؛ اما آیا می توانند به ما سلام کنند؟ این یک سوال متفاوت است.
ربکا آلن ، کارشناس فناوری فضایی:
بله، اما به احتمال فراوان آن ها شبیه ما نیستند.
تخمین زده می شود که بیش از ۱۰۰ میلیارد سیاره فقط در کهکشان ما وجود داشته باشد. در بین آن ها حدود شش میلیارد سیاره وجود دارد که می توانند مانند زمین باشند. بنابراین، احتمال وجود زندگی در جای دیگر کاملاً تأیید شده است.
با این حال، وقتی کلمه “بیگانه” را می شنویم، معمولاً تصویری از شکل زندگی انسان نما به ذهن خطور می کند. اما حتی در زمین، غالب ترین شکل زندگی بسیار مسن تر، کوچکتر و مقاوم تر است.
من در مورد میکرو ارگانیسم ها صحبت می کنم. وجود این موجودات در جایی مانند لجن اطراف منافذ آتشفشانی که زندگی هیچ جریانی ندارد، از علم سرپیچی می کنند. من شرط می بندم که زندگی بیگانه به شکل این “افراط گرایان” وجود دارد.
در واقع ، ناسا نمونه ای از این میکرو ارگانیسم ها را به ایستگاه فضایی بین المللی فرستاد تا فضانوردان بتوانند نحوه عملکرد آن ها را در این محیط سخت بررسی کنند. با کشف مواد اصلی برای حیات در منظومه شمسی، به نظر می رسد سخت ترین شکل حیات زمین در کهکشان گسترش یافته باشد.
اما زندگی پیشرفته تر چطور؟ واقعیت این است که فضا گسترده است. از مأموریت کپلر فهمیدیم که یافتن دنیاهای دیگر و بیگانگان فضایی کار دشواری است، چه رسد به این که بتوان آن را شناسایی کرد باشد. این واقعیت را اضافه کنید که میلیاردها سال طول کشید تا زندگی پیشرفته در زمین رشد کند، و احتمال کمی وجود دارد که یک گونه مشابه از بیگانه را پیدا کنیم.
اما امید همچنان پا برجاست و دانشمندان از تلسکوپ های رادیویی پیشرفته برای جستجوی اشکال جدید ارتباط رادیویی در آسمان استفاده می کنند.
مارتین ون-کرانندونک، متخصص نجوم:
پاسخ ساده به این سوال منفی است.
اگر از داده های کاملاً تجربی استفاده کنیم و فرض کنیم این سوال به هر نوع حیات خارج از زمین مربوط باشد که به فعالیت انسان مربوط نباشد، پاسخ – تا آن جا که می دانیم – باید منفی باشد.
البته، دانش ما در مورد این سوال بسیار محدود است. ما هر گوشه از جهان را برای نشانه های زندگی بررسی نکرده ایم و حتی نمی دانیم که چه چیزی ممکن است در یک سیستم شیمیایی دیگر حیات را تشکیل دهد، زیرا حتی در کره زمین هیچ تعریف توافق شده ای برای زندگی مبتنی بر کربن وجود ندارد.
بنابراین، شاید پاسخ درست و بهتر این است که ما نمی دانیم. در حقیقت، شاید هرگز نتوانیم به طور قطعی به این سوال که آیا بیگانگان فضایی وجود دارند پاسخ دهیم اما مسلماً تلاش زیادی برای کشف این مسئله انجام شده است. شاید یک روز بتوانیم بفهمیم همسایگان بین سیاره ای نزدیک داریم یا واقعاً تنها هستیم. شاید هم هرگز چنین نشود.
