در فیلم های علمی تخیلی و حتی در مکالمات روزمره صحبت هایی درباره تئوری جهان های موازی زیاد به گوشمان می خورد. اما سؤال اساسی این است که آیا جهان ما یکتا است؟ این تئوری دقیقا درباره چه چیزی صحبت می کند. در این مقاله به بررسی این موضوع جذاب می پردازیم و سعی می کنیم بیشتر با آن آشنا شویم. با ما همراه باشید.
بررسی تئوری جهان های موازی
اگر از داستان های علمی عبور کنیم و به سمت واقعیت های علمی برویم، مفهومی وجود دارد که نشان می دهد علاوه بر جهان ما، جهان های دیگری نیز وجود دارد، جایی که تمام انتخاب هایی که در این زندگی انجام داده ایم در واقعیت های متفاوتی وجود خواهد داشت. این مفهوم به عنوان “جهان موازی” شناخته می شود و جنبه ای از نظریه نجومی چند منظوره است.
امروزه این ایده در کتاب های کمیک، بازی های ویدئویی، سریال و فیلم های علمی تخیلی بسیار فراگیر است. در واقع شواهد زیادی در مورد تایید این تئوری وجود دارد. اما در ابتدا بهتر است که درک کنیم جهان ما چگونه به وجود آمده است.
بحث هایی در تایید تئوری جهان های موازی
در حدود ۱۳.۷ میلیارد سال پیش هر آن چه در کیهان می شناسیم یک پدیده بی نهایت کوچک بود. سپس، طبق نظریه بیگ بنگ، برخی از عوامل ناشناخته باعث گسترش و تورم آن در فضای سه بعدی شدند. با سرد شدن انرژی عظیم این انبساط اولیه، نور شروع به تابیدن کرد. در نهایت، ذرات کوچک شروع کرد به تشکیل تکه های بزرگ تری از ماده که امروز می شناسیم؛ مانند کهکشان ها، ستاره ها و سیارات.
اما یک سوال بزرگ در مورد این نظریه این است که آیا ما تنها جهان هستی موجود هستیم؟ با فناوری فعلی خود، ما به مشاهدات درون این جهان محدود می شویم زیرا جهان منحنی است و ما در داخل کمان هستیم و قادر به دیدن قسمت بیرونی آن نیستیم (اگر قسمت بیرونی وجود داشته باشد).
حداقل چهار نظریه معتبر وجود دارد که نشان می دهد چرا وجود جهان های موازی یا مولتی ورس امکان پذیر است.
جهان بی نهایت (Infinite universes)
ما نمی دانیم که شکل فضا-زمان دقیقاً چگونه است. طبق یک نظریه معتبر در این باره، فضا-زمان صاف است و برای همیشه یا در واقع تا بی نهایت ادامه دارد. این امر امکان وجود بسیاری از جهان ها را در خارج از جهان ما فراهم می کند.
اما با در نظر گرفتن این نظریه، این امکان نیز وجود دارد که جهان ها شروع به تکرار کنند. دلیل این امر این است که ذرات از بسیاری جهات قابل جمع شدن در کنار یکدیگر هستند.
جهان حبابی (Bubble universes)
نظریه دیگر برای تایید جهان های موازی از “تورم ابدی” ناشی می شود. بر اساس تحقیقات انجام شده توسط کیهان شناس دانشگاه تافتس، الکساندر ویلنکین، هنگام مشاهده فضا-زمان، به طور کلی برخی مناطق از فضا متورم می شوند مانند انفجار بزرگ که جهان خود را متورم می کند.
بنابراین اگر جهان خودمان را به عنوان یک حباب تصور کنیم، در کنار آن جهان های دیگری در حباب های متمایز وجود دارند. در واقع جهان ما در شبکه ای از حباب ها واقع شده است. آن چه در مورد این نظریه جالب است این است که جهان های دیگر می توانند قوانین فیزیکی بسیار متفاوتی نسبت به قوانین ما داشته باشند، زیرا این جهان ها به هم پیوسته نیستند.
جهان های دختر (Daughter universes)
شاید چندین جهان از تئوری مکانیک کوانتوم (چگونگی رفتار ذرات زیر اتمی)، به عنوان بخشی از تئوری “جهان دختر” پیروی کنند. اگر از قوانین احتمال پیروی کنند، نشان می دهد که برای هر نتیجه ای که می تواند ناشی از یکی از تصمیمات شما باشد، طیف وسیعی از جهان وجود دارد و در هر کدام از آن ها یک نتیجه متفاوت حاصل می شود.
جهان های ریاضی (Mathematical universes)
یکی دیگر از راه های ممکن، کاوش در جهان ریاضی است که به زبان ساده توضیح می دهد که ساختار ریاضیات بسته به این که در کدام جهان زندگی می کنید ممکن است تغییر کند. ماکس تگمارک، پیشنهاد دهنده نظریه، از موسسه فناوری ماساچوست، بیان می کند: “من واقعاً اعتقاد دارم که این جهان وجود دارد که می تواند مستقل از من وجود داشته باشد و حتی اگر هیچ انسانی وجود نداشته باشد به حیات خود ادامه می دهد.”
بحث هایی در رد تئوری
با وجود تمام تئوری و دلایلی که گفته شد، همه با نظریه جهان موازی موافق نیستند. مقاله ای در سال ۲۰۱۵ توسط اتان سیگال، اخترفیزیکدان، با این موضوع که فضا-زمان از نظر تئوری، می تواند تا بی نهایت ادامه داشته باشد، موافقت کرد اما عقیدع دارد که محدودیت هایی برای این ایده وجود دارد.
به گفته او مشکل اصلی این است که جهان هستی تقریباً کمتر از ۱۴ میلیارد سال قدمت دارد. بنابراین بدیهی است که این جهان ما بی نهایت نیست، بلکه دارای حد و مرز است.
همچنین ، انبساط در آغاز جهان به صورت نمایی اتفاق افتاد زیرا انرژی ذاتی خود فضا بسیار زیاد بود. اما با گذشت زمان، سرعت تورم به صورت آشکار کند شده است و ذرات ماده ایجاد شده در بیگ بنگ به گسترش خود ادامه نمی دهند. این بدان معنا است که جهان های موازی باید چند سرعت و زمان متفاوت (طولانی تر یا کوتاه تر) برای تورم داشته باشند. این احتمالات وجود جهان های مشابه جهان ما را کاهش می دهد.
به عقیده سیگل واقعیت این است که تعداد نتایج احتمالی خیلی سریع افزایش می یابد – خیلی سریع تر از صرف نمایی – که تا زمانی که تورم برای مدت زمان بسیار نامحدودی اتفاق نیفتاده باشد، هیچ جهان موازی مشابه این جهان وجود ندارد.
اما سیگل بیش از آن که این عدم وجود و کمبود جهان دیگر را محدودیت ببیند، فلسفه ای را در نظر می گیرد که نشان می دهد بی نظیر و یکتا بودن چقدر مهم است. او توصیه می کند انتخاب هایی را که برای شما مفید است انجام دهد که شما را بدون هیچ گونه پشیمانی ترک نمی کند.
این بدان دلیل است که هیچ واقعیت دیگری وجود ندارد که انتخاب رویایی شما باشد. بنابراین، شما تنها کسی هستید که می تواند این انتخاب ها را انجام دهد.
