نابودی دشمنان اهریمنی با سلاح‌های مرگبار، بیرون آوردن دندان دشمنان غول پیکر و فرو کردن آن در چشمان آنها به عنوان یک حرکت نهایی، اره کردن موجودات شیطانی و… تنها چند مورد از کارهای وحشیانه و سرگرم کننده‌ای است که در ریبوت سال ۲۰۱۶ سری محبوب DOOM انجام خواهید داد.
این یک بازی برتر است که توانست نظر گیمرهای جوان و قدیمی‌تر را جلب کند. بنابراین نتیجه ای از موفقیت را هم از نظر انتقادی و هم از نظر تجاری مشاهده کرد که تعداد کمی از بازیهای آن سال حتی می توانستند رویای آن را داشته باشند؛ اما چرا DOOM (2016) یک عنوان فوق‌العاده است؟
صنعت بازی مطمئناً آثار کلاسیک خاص خود را دارد. Resident Evil ، Need for Speed ، Mortal Kombat و Minecraft همه می توانند به عنوان نمایندگان و رهبران ژانرهای مربوطه خود شناخته شوند. اما در این خانواده از بازیهای نمادین، پدربزرگی بسیار تاریک تر و بزرگ تری زندگی می کند که تعداد بی شماری از بازی های حاضر را مدیون او هستیم. DOOM اصلی به هیچ وجه اولین عنوان تیراندازی خشن از دید اول شخص نبود و همچنین اولین بازی ای نبود که باعث شود والدین در سراسر دنیا به خاطر اعتیاد زیاد بچه‌هایشان به گیم، به دردسر بیفتند، اما این به راحتی اولین بازی بود که هر دو این کارها را به طرز فوق العاده ای انجام داد.
این عنوان در کل جهان سروصدایی عظیم ایجاد کرد و بحث های مختلفی در مورد میزان خشونت موجود در آن و تاثیر آن بر بازیکنان صورت گرفت. قدرت و نفوذ دوم را با وجود جلوه های صوتی خوب، آهنگ های متال و با مقداری پیکسل برروی صفحه نمایش نمی توان انکار کرد.
همانطور که تصور می شود، DOOM تقریباً برروی هر چیزی که بتواند آن را در دهه ۹۰ اجرا کند، عرضه شدSega 32x ، Saturn ، Super Nintendo ، PlayStation ، Atari Jaguar ، Gameboy Advance و حتی Acorn Archimedes نوعی از DOOM را در کتابخانه های خود مشاهده می کردند و بازی را بسیار مهمتر از حد تصور بقیه محبوب کرده بودند. این محبوبیت ماندگار همچنین منجر به دنباله های زیادی شد. DOOM 2 به طرفداران بیشتر از قسمت اول بها داد، DOOM 64 با لحنی تیره تر معاشقه کرد اما هنوز هم تا حد زیادی همان کار بازی های قبل را انجام می داد، DOOM 3 کاملاً وحشتناک شد و بسیار عالی عمل کرد و سرانجام، در سال ۲۰۱۶ ، DOOM ریبوتی کامل را از استودیو id Software با پشتیبانی ناشری به نام بتسدا دریافت کرد.
اولین موردی که در این بازی به ریشه ها بازگشته بود خشونت بی حد و مرز آن بود. در روزگاری که بسیاری از توسعه دهندگان برای پرهیز از جدال وقت و تلاش زیادی را صرف می کنند، DOOM 2016 با اره برقی در یک دست و یک اسلحه بزرگ در دست دیگر درست در آن طرف قرار می گرفت. من شخصاً id software را مقصر نمی دانم اگر که DOOM را کمی واقع گرایانه تر می کرد. ممکن بود کلاً گیم پلی بازی با تغییراتی جهت دیگر بگیرد همانطور که بسیاری از راه اندازی مجدد نظیر ریبوت گاد آو وار تغییراتی داشته اند، اما خوشبختانه آنها چنین کاری نکردند و با دشمنان زیاد بازیکنان را غرق در خون کردند. این دیگر به شما بستگی داشت که چگونه آن ها را نابود سازید.
این برای طرفداران نسخه اصلی چیزی غیر طبیعی نیست و این سبک گیم پلی قادر به یادآوری زیبایی در سادگی در نسخه های اصلی است و در عین حال یک تنفس هوای تازه در میان بازی های شوتر به صورت کاملاً فنی و حساب شده است که در حال حاضر امروزه به نوعی محبوب ترین ژانر محسوب می شود. تا به امروز، خلع سلاح کردن یک شیطان، شلیک به صورت دیگری با یک راکت انداز و متوسل شدن به اره برقی هنگامی که کمبود مهمات دارید، مواردی است که در یک بازی DOOM به بهترین شکل جمع می شوند و راه اندازی مجدد سال ۲۰۱۶ به هدف خود یعنی محافظت از این عنوان، کاملا دست پیدا کرد.
در حالی که گیم پلی بازی مطمئناً بی نظیر است، سایر عناصر جانبی DOOM 2016 نیز برای پایبندی و رسیدن به لحن اصلی در عین حال برای شایستگی حضور در قرن بیست و یکم بسیار تلاش کردند. از تأثیرگذارترین مواردی که تن و اتمسفر ریبوت DOOM را تشکیل می دهد، موسیقی متن بسیار جذابی بود که توسط میک گوردون استرالیایی ساخته شده است. موسیقی های آن زمان که شباهت هایی به موسیقی های بند Pantera داشتند برای نسخه اریجینال دوم کاملا مناسب به نظیر می رسید اما میک گوردون با تغییراتی در تن به صدای بسیار شرورتر و با ریتم سریع تر رسید که کاملا با آن چه که در بازی اتفاق می افتد هماهنگ است. این موسیقی متن آنقدر خوب است که آدم تعجب می کند که چرا Bethesda یک دیسک موسیقی متن را به همراه بازی عرضه نکرد و این دلیل بزرگی است که این ریبوت در میان سایر بازی های شوتر آن زمان برجسته است.
بازی دوم ۲۰۱۶ در بخش گرافیک فنی و هنری چیزی کم نداشت. در حالی که بیشتر بازی های امروزی از کنسول ها به اندازه کافی قدرت می گیرند تا تصاویری باکیفیت را با نرخ فریم خوب ارائه دهند، DOOM (2016) هنوز هم با داشتن گرافیک بسیار خوب با وضوح 1080p و نرخ نسبتاً قابل اطمینان ۶۰ فریم در پلی استیشن ۴، در میان بازی های مشابه با افتخار ایستاده است. اگرچه رزولوشن پویا در اکس باکس وان برای حفظ فریم مقداری پایین تر می آمد، اما در آن کنسول نیز خوب به نظر می رسید، زیرا احتمالاً شما مشغول غوطه ور شدن در روده های شیطان ها هستید تا متوجه تغییر وضوح تصویر در اطراف خود شوید. حتی نسخه نینتندو سوییچ با این از وضوح تصویر 720p و نرخ فریم ۳۰ بهره می برد اما همچنان یک بازی جذاب و و فوق العاده برروی یک کنسول دستی به نظر می رسید.
DOOM 2016 بازی فوق العاده ای است اما نه تنها به خاطر گیم پلی بلکه به خاطر جلوه های بصری جذاب، دیدنی، صداگذاری و موسقی های شنیدنی آن که کاملا هماهنگ با گیم پلی آن است، به این موفقیت رسیده است. در میان ریبوت ها و دنباله هایی که سعی می کنند از چالش پایبندی به ریشه ها و ارائه محتویات جدید و در خور قرن ۲۱، پیروز بیرون بیایند، ریبوت دوم راه و رسم سربلندی را به آن ها یاد می دهد. دوم حدود ۳۰ سال پیش خود را معرفی کرد و بار دیگر با ریبوت خود و نسخه جدید آن یعنی DOOM Eternal در سال گذشته ثابت کرد که همچنان پادشاهی در سبک خود است.
